เมื่อเราเป็นเด็ก ป. 2 เราคงไม่ต้องกังวล ถึงปัญหาสมการ ตรีโกณมิติ
เมื่อเราเป็นเด็ก ม.4 เราก็ไม่ต้องกังวลแก้ปัญหา วิทยานิพนธ์ปริญญาตรี
และเมื่อเราจบใหม่ๆ เราก็ไม่จำเป็นต้องไปกังวลกับการแก้ปัญหาระดับ CEO ขององค์กร
.
เพราะเมื่อ เรา อยู่ ม. 4 --> เราก็หาทาง แก้ปัญหาตรีโกณฯได้!
เพราะเมื่อ เรา อยู่ ป.ตรี ปี 4 --> เราก็หาทาง แก้ปัญหาวิทยานิพนธ์ได้!
เพราะเมื่อ เรา เป็น CEO --> เราก็หาทาง แก้ปัญหาระดับ องกรณ์ได้!
.
นั่นเป็นเพราะอะไร
เพราะเราเก่งขึ้น ดีขึ้น ในทุกๆ วัน!
เมื่อเก่งขึ้น เราก็แก้ปัญหาได้เยอะขึ้น และใหญ่ขึ้น!
.
แต่ทำไม
หลายคนตั้งเป้าใหญ่!!
ยังไม่ทันเริ่มเดิน ก็กลัวว่าจะเจอปัญหานู่นนี่นั่น แล้วมันจะใหญ่และแก้ไม่ได้!
เหมือนตอนนี้เราอยู่ ป.2 แต่กังวลปัญหาระดับ CEO องค์กร
.
ไม่ต้องงงงงงง.....
เราแค่ลงมือทำในสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ที่เราทำได้ ณ ตอนนี้เวลานี้
พัฒนาตัวเองให้เก่งขึ้นดีขึ้น
เลื่อนชั้นขึ้นไปเรื่อยๆ (อาจ pass ชั้นได้บ้าง ยิ่งดีเลย)
แล้วพอถึงเวลา
ตัวเราก็ใหญ่พอๆ กับปัญหานั้นๆ เอง
--------
ตัวผมเอง ...
วันนี้แอบบอก เป้าหมายอีกอย่างนึงของผมก็คือ
เป็น Speaker ระดับโลก!
ไม่ใช่แค่ในประเทศไทย แต่ต้องทั่วโลก!
จัดงานที คนหลายพันต้องข้ามน้ำข้ามทะเล มาฟังเรา
และที่สำคัญ ต้องจัดที่ประเทศไทย!
พัฒนาการท่องเที่ยว แล้วก็เอาเงินเข้าประเทศได้อีกเพียบ!
( แค่เขียนถึง... ผมนี้ขนยังลุกเลย ! )
------
ถ้าผมมัวแต่ไปนั่งกังวล ...
เห้ยภาษาผมจะพูดได้เหรอ..
คนจะมาฟังผมหรอ....
แบบนั้น ปวดหัวตาย ไม่ต้องทำอะไรกันพอดี
ตอนนี้ผมก็แค่...
อ่านหนัสือดีๆ เกี่ยวกับการพูด
หาต้นแบบดีๆ!
แล้วก็ฝึกพูดทุกวัน!
ทำในสิ่งที่ทำได้ตรงหน้า! แล้วทางมันจะค่อยๆ เปิดขึ้นมาเอง
------
เพราะฉะนั้น วันนี้อยากฝากไว้
ตั้งเป้าให้ใหญ่ ให้ inspire!
แล้วก็ลงมือทำ!
ทำในสิ่งที่ทำได้ ตั้งแต่วันนี้!
อย่าไปกลัวกับปัญหาใหญ่ที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต
เพราะเมื่อเราลงมือทำทุกวัน!
เราเก่งขึ้นทุกวัน!
ปัญหาที่เราเคยกังวล
เราจะตัวใหญ่พอที่จะหาทางแก้ไขมันได้เอง เมื่อมันมาถึง!
.
อรุณสวัสดิ์ครับ
Un+ Chirdpong (อั๋น เชิดพงษ์)
----------
ปล. ตรงนี้ต้องย้ำ... อาจมีคนถามแบบนี้เรียกประมาทรึเปล่า ไม่ประเมินปัญหา
เราต้องเตรียมครับ "เตรียมรับมือกับปัญหา" คิดว่าถ้าเจอแบบนี้จะทำยังไง
แต่เป็นอารมณ์ "มั่นใจ" ไม่ใช่อารมณ์กลัว!
เช่น เรารู้ว่า วิทยานิพนธ์ต้องเขียนเป็นภาษาอังกฤษ ... เราเตรียมตัวด้วยการฝึกภาษาอังกฤษล่วงหน้า ... ไม่ใช่กังวล หรือกลัวว่า เห้ยยยย ต้องทำเป็นภาษาอังกฤษ จะทำได้หรอ...
ไว้ถ้าสนใจประเด็นนี้ ... วันหลังจะเอามาคุยกันนะครับ